Van Banos naar Chugchilan

Vertrokken uit Banos naar Chugchilan een bergdorp op 3200 meter in de Andes.
Net nadat we vertrokken waren kwamen we in een file terecht vanwege een ongeval, zagen maar 1 auto die aan voor en achterkant zwaar beschadigd was en verder een paar sporen via de berm de afgrond in??
Inhalen gebeurt hier op een kamikaze achtige wijze en langs de weg staan diverse kruizen waar het misgegaan is, nog een paar jaar en er staan er genoeg om de vangrails aan vast te maken.
Onderweg gestopt in Pujili waar we een markt hebben gezocht. Marga had de hele dag al last van maagkrampen en heeft hier op het marktgebeuren de plaatselijke wc bezocht!!!
Verder naar Laguna Quilotoa,een blauw-groen kratermeer op meer dan 3 duizend meter. Van hier af hebben we gelopen naar Chugchilan een tocht van meer dan 5 uur. Hemelsbreed slechts een paar kilometer, echter als je loopt volg je een oud indianenpad welke nog steeds door de plaatselijke bevolking gebruikt wordt en deze volgt de bergwand waar je via een diepe kloof aan de andere kant weer een zware klim naar boven hebt. Moeilijk om de steilte en moeilijkheid van het pad te beschrijven maar het was ongelooflijk zwaar, steil, mul zand, diepe ravijnen, een brug van enkele losse boomstammen en zeer steile hellingen. Een aantal mensen hebben halverwege afgehaakt en zijn met een pickup verder gereden. Chugchilan is een oud afgelegen dorpje hoog in de Andes, een doorgaand grindpad met slechts een paar pickup-truckjes en diverse bromfietsen. Met vriendelijke mensen. Marga had –s’middags last van acute hoogteziekte, knallende hoofdpijn, misselijkheid, diarree, maagkramp en een algeheel onwel gevoel en lag bijtijds in bed met de nodige paracetamol.